Buz gibi.. Buz gibi soğuk bir geceymiş. Yüzeysellik perdesinin en kalın hali görünmüş. Bu kez perde pek yumuşak da değilmiş üstelik.. Bıçak gibi keskinmiş. Değdiği yeri kesmiş, biçmiş, sıyırmış, derinlere girmiş. Bazı noktalarda kemiği tırtıklamış.. Zaman zaman yumuşamış perde; son anda sarılmış.
Varlığımla yokluğum arasındaki fark, bir anlık iç sızısıymış belki de. Bir saniye sonra gelen trene binilerek unutulan bir halet-i ruhiye imiş. O gözlerde, sadece bir saniye görülmüş o his. Görülmüş.. Görülmemiş.. Varmış.. Yokmuş.. Parçalanmış birşeyler.. Kim görmüş, kim duymuş? Gören olsa da ne yaparmış?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder