Ne yaşarsan yaşa, yaşanmışlığa dönüştüğü anda geçmişte kalıyor. Hayat ''Haydi, devam et!'' diyor ve devam ediyorsun.. Geçmiş geçmişte kalıyor.. Hafıza evinin odalarında yaşayıp gidiyorlar; bazen kapıları açık, bazen kapalı. Sevdiğin, beklediğin, beklemediğin, hayatına girmiş herkes ve herşey.. Bir bir giriyorlar odalarına. Bu evin içine girmeden önce binbir yaşanmışlığın geçtiği büyük salondaki karmaşa ve coşkuya tezat, odalarına girerken öyle sessiz oluyorlar ki.. Kör, sağır, dilsiz gibi...
Sanki hiç tanımamış.. tanışmamış gibi.. Tanıştığına memnun olup olmadığını bilmeden gitmeye karar verirler odalarına. Hafızadaki odalarına çekilirken, sanki hafızaları yok olmuştur. Üzerlerinde isimleri yazar sadece.
Suskun.. giderler odalarına..